به گزارش تمدن کرمانشاه ،بیماری آرتروز (Arthritis) شایع ترین بیماری مزمن مفاصل است. این بیماری در مفصل، جایی که دو استخوان به هم وصل می شوند، رخ می دهد.
انتهای این استخوان ها با بافتی محافظ به نام غضروف پوشیده می شود. در بیماری آرتروز غضروف ها از بین رفته و باعث ساییده شدن استخوان ها در مفصل می شود که این وضعیت می تواند منجر به درد، خشکی مفاصل و سایر علایم شود.
بیماری آرتروز اغلب در افراد مسن اتفاق می افتد، اگر چه ممکن است در بزرگسالان نیز در هر سنی رخ دهد.
آرتروز نام های دیگری از جمله بیماری مفصلی دژنراتیو، آرتریت دژنراتیو و استئوآرتریت دارد.
آرتروز عامل اصلی ناتوانی حرکتی بوده و بیش از ۳۰ میلیون مرد و زن در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد.
در این مطلب از وبسایت تاروت رنگی همه اطلاعات مرتبط با آرتروز از درمان تا پیشگیری را بیان کرده ایم. پس با ما همراه شوید.
آرتروز چیست ؟
آرتروز بیماری تخریب مفصلی است و زمانی اتفاق می افتد که غضروف میان استخوان ها از بین برود. غضروف از سایش استخوان ها به یکدیگر جلوگیری می کند. اگر غضروف تحلیل برود می تواند باعث درد، گرفتگی استخوان و تورم شود.
آرتروز اغلب در مفاصل زیر اتفاق می افتد:
- زانو
- لگن
- گردن
- کمر
- انگشتان پا
- دست ها
این بیماری می تواند تاثیر قابل توجهی بر سبک زندگی فرد بیمار داشته باشد و ممکن است در فعالیت های روزانه وی مشکل ایجاد کند. حدود ۳۰ میلیون آمریکایی به آرتروز دچار هستند.
انواع آرتروز
در علم پزشکی ، حدود ۲۰۰ نوع آرتریت مفصلی وجود دارد که به طور کلی به ۷ گروه اصلی تقسیم بندی شده اند.
این هفت گروه عبارتند از:
- آرتروز التهابی
- آرتروز انقباضی یا مکانیکی
- درد اسکلتی عضلانی بافت نرم
- کمر درد
- بیماری بافت همبند
- آرتروز عفونی
- آرتروز متابولیک
علت آرتروز
آرتروز از آسیب های مفصلی نشأت می گیرد. این آسیب ها می تواند در طول زمان در مفاصل ایجاد شده و به همین دلیل است که بالا رفتن سن یکی از علل اصلی آسیب مفصلی است که منجر به آرتروز می شود. هر چه فرد پیرتر باشد، ساییدگی و آسیب بیشتری در مفاصل وی وجود خواهد داشت.
سایر علل آسیب مفصلی شامل آسیب های قبلی هستند، مانند:
- غضروف آسیب دیده
- مفاصل جابجا شده
- آسیب های رباطی
علل دیگر آرتروز شامل ناهنجاری مفصلی، چاقی مفرط و ایستادن و نشستن به صورت ناصحیح است. برخی از عوامل خطر مانند سابقه خانوادگی و جنسیت خطر ابتلا به آرتروز را افزایش می دهند.
آرتروز و غضروف
غضروف یک ماده سخت و کائوچو مانند بوده که انعطاف پذیر و نرمتر از استخوان است. وظیفه آن این است که از انتهای استخوان ها در مفصل محافظت کرده و به آنها اجازه می دهد تا به راحتی در کنار یکدیگر حرکت کنند.
هنگامی که غضروف آسیب می بیند سطح استخوان ساییده شده و ناهموار می شود و منجر به ایجاد درد در مفصل و تحریک بافت های اطراف آن می شود. غضروف آسیب دیده نمی تواند خود را ترمیم کند زیرا هیچ رگی در غضروف وجود ندارد.
وقتی که غضروف به طور کامل از بین برود، حائل پوشاننده ای که برای استخوان ها فراهم می کند، نابود شده و استخوان ها در مفصل به هم ساییده می شوند که می تواند درد شدید و سایر علائم مرتبط با آرتروز را ایجاد کند.
علائم آرتروز
آرتروز می تواند در هر مفصلی رخ دهد ولی مناطقی که بیشترین احتمال آسیب در آن وجود دارد عبارتند از:
- دست ها
- نوک انگشتان
- زانو
- لگن
- ستون فقرات، معمولا در گردن یا کمر
شایع ترین علایم آرتروز عبارتند از:
- درد
- حساس شدن (ناراحتی و درد هنگام فشار دادن انگشتان روی ناحیه)
- خشکی مفاصل
- التهاب
با پیشرفت بیماری آرتروز، درد مرتبط با آن شدت می یابد. با گذشت زمان ناحیه مفصلی و نواحی اطراف آن نیز متورم می شود.
شناخت علائم اولیه آرتروز می تواند به شما در مدیریت بهتر آن کمک کند.
آرتروز شدید
آرتروز یک بیماری پیشرونده با پنج مرحله ۰ تا ۴ است.
در مرحله اول (۰) فقط یک اتصال مختصر بین استخوان ها در مفصل ایجاد می شود ولی مرحله ۴ نشان دهنده آرتروز شدید است.
آرتروز در همه افراد تا مرحله ۴ پیشرفت نمی کند و معمولا به مدت طولانی در مراحل ابتدایی ثابت می ماند.
در افرادی که مبتلا به آرتروز شدید هستند، غضروف در یک یا چند مفصل به طور شدید یا کامل از بین رفته است.
اصطکاک و سایش استخوان ها در مفصل می تواند علائم شدیدی ایجاد کند، مانند:
– افزایش تورم و التهاب
ممکن است مقدار مایع مفصلی یا زلاله (سینوویال Synovial fluid) در مفصل افزایش یابد.
به طور معمول وجود این مایع به کاهش اصطکاک هنگام حرکت کمک می کند ولی اگر مقدار آن بیش از حد طبیعی شود، می تواند باعث تورم مفصلی شود.
قطعات خرد شده غضروف نیز ممکن است در داخل مایع سینوویال شناور شده و درد و تورم را افزایش دهند.
– افزایش درد
ممکن است فرد مبتلا هنگام فعالیت یا حتی استراحت احساس درد داشته باشد.
ممکن است در طول روز به مرور درد افزایش یابد یا در صورت استفاده زیاد از ناحیه مبتلا به آرتروز، تورم مفصل بیشتر شود.
– کاهش دامنه حرکتی
ممکن است به دلیل سختی یا درد در مفاصل شما قادر به حرکت نباشید.
این می تواند برای لذت بردن از فعالیت های روزمره که به راحتی انجام می شود، سخت تر شود.
– عدم استحکام مفاصل
مفاصل فرد بیمار ممکن است استحکام و ثبات خود را از دست بدهند.
به عنوان مثال اگر آرتروز شدید در زانو وجود داشته باشد ممکن است زانو قفل شود (به طور ناگهانی از حرکت بایستد) و حتی ممکن است زانو به طور غیر ارادی خم شود که این می تواند باعث افتادن و آسیب به فرد شود.
– علائم دیگر
همانطور که مفصل تحلیل می رود و ضعیف تر می شود، ضعف عضلانی، ناهنجاری های استخوانی و تغییر شکل مفاصل نیز ممکن است رخ دهد.
آسیب مفصلی ناشی از آرتروز شدید قابل برگشت نیست اما درمان آن می تواند به کاهش علائم بیماری کمک کند.
تفاوت آرتروز و روماتیسم
آرتروز و روماتیسم مفصلی (RA) علائم مشابهی دارند اما بسیار متفاوت هستند.
آرتروز یک وضعیت دژنراتیو است به این معنی که در طول زمان وخیم تر می شود. اما روماتوئید یک اختلال خودایمنی است.
روماتیسم مفصلی
افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی (RA) دارای یک سیستم ایمنی هستند که پوشش نرم در اطراف مفاصل را به اشتباه تهدیدی برای بدن شناسایی کرده و به آن حمله می کنند.
این پوشش نرم که شامل مایع مفصلی است سینوویوم یا پوشینه مفصلی نامیده می شود.
همانطور که سیستم ایمنی به بافت پوششی مفصل حمله می کند بدن در مفصل شروع به ایجاد مایع کرده و باعث ایجاد خشکی مفصل، درد، تورم و التهاب می شود.
اگر مطمئن نیستید به کدام نوع آرتروز مبتلا هستید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
تشخیص آرتروز
آرتروز بیماری است که آهسته پیشرفت کرده و تا زمانی که شروع به ایجاد علائم دردناک و یا ناتوان کننده نکرده باشد، تشخیص آن دشوار است.
آرتروز در مراحل ابتدایی تنها زمانی تشخیص داده می شود که فرد پس از تصادف یا حوادثی نیاز به عکسبرداری با اشعه X داشته باشد.
علاوه بر اشعه ایکس پزشک می تواند از MRI برای تشخیص بیماری استفاده کند.
سایر آزمایش های تشخیصی مانند آزمایش خون برای تشخیص سایر بیماری ها مانند روماتیسم مفصلی که موجب درد مفاصل می شوند، انجام می شود.
آنالیز مایع مفاصل نیز می تواند برای تعیین علت اصلی التهاب از جمله نقرس یا عفونت، مورد استفاده قرار گیرد.
درمان آرتروز
درمان آرتروز بر مدیریت علائم آن تمرکز دارد. بهترین شیوه درمانی با شدت و وخامت علائم و ناحیه ای که تحت تأثیر بیماری است، تعیین می شود.
غالبا تغییر در شیوه زندگی، مصرف داروهای بدون نسخه (OTC) و درمان های خانگی به اندازه کافی برای تسکین درد، خشکی مفاصل و تورم موثر هستند.
درمان های خانگی و تغییر سبک زندگی برای درمان آرتروز عبارتند از:
ورزش
فعالیت فیزیکی ماهیچه های اطراف مفاصل را تقویت کرده و به کاهش خشکی مفاصل کمک می کند.
برای داشتن حداقل ۲۰ تا ۳۰ دقیقه فعالیت فیزیکی به صورت یک روز در میان برنامه ریزی کنید.
فعالیت های ملایم و سبک مانند پیاده روی و شنا را انتخاب کنید.
تای چی و یوگا همچنین می توانند انعطاف پذیری مفاصل را بهبود بخشند و به مدیریت درد کمک کنند.
کاهش وزن
داشتن اضافه وزن می تواند به مفاصل فشار وارد کرده و باعث درد شود.
کاهش وزن به کاهش این فشار کمک کرده و درد را کاهش می دهد.
داشتن وزن سالم می تواند خطر ابتلا به دیگر بیماری ها از جمله دیابت و بیماری های قلبی را کاهش دهد.
خواب کافی
استراحت دادن به ماهیچه ها می تواند تورم و التهاب را کاهش دهد.
با بدن خود مهربان باشید و بیش از حد از آن کار نکشید.
داشتن خواب کافی در شب می تواند به مدیریت موثر درد کمک کند.
گرما درمانی و سرما درمانی
شما می توانید گرما درمانی و سرما درمانی را برای تسکین درد و خشکی مفاصل امتحان کنید.
چندین بار در روز به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه روی درد مفاصل کمپرس سرد یا گرم بگذارید.
این شیوه ها می تواند به کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
حرکات ورزشی برای آرتروز
تمرینات کششی ملایم برای افرادی که مبتلا به آرتروز هستند خصوصا افرادی که در معرض خشکی مفاصل یا درد زانو، لگن یا پشت هستند بسیار مفید است. کشش می تواند به بهبود تحرک و محدوده حرکتی کمک کند.
قبل از شروع هر برنامه ورزشی با پزشکتان مشورت کنید تا از درستی و سلامت آن برای خود مطمئن شوید.
داروهای آرتروز
تعدادی از انواع مختلف داروهای آرتروز وجود دارد که می توانند از درد و تورم ناشی از این بیماری بکاهد. این داروها عبارتند از:
مسکن های خوراکی
تیلنول (استامینوفن) و سایر داروهای ضد درد باعث کاهش درد می شوند ولی بر تورم اثری ندارند.
مسکن های موضعی
این محصولات بدون نسخه به صورت کرم، پماد، ژل و چسب در دسترس هستند. این محصولات ناحیه مفصل را بی حس می کنند و موجب تسکین درد به ویژه برای آرتروز خفیف می شوند.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
ایبوپروفن و ناپروکسن باعث کاهش تورم و درد می شوند.
سیمبالتا
پزشک ممکن است داروی ضدافسردگی سیمبالتا (دولوکستین) را برای کمک به کاهش درد آرتروز به بیمار تجویز کند.
کورتیکواستروئیدها
این داروهای تجویزی به صورت خوراکی در دسترس هستند. این داروها ممکن است به طور مستقیم نیز به مفصل تزریق شوند.
پزشک ممکن است داروهای بدون نسخه را در وهله اول به عنوان درمان اولیه تجویز کند، سپس به سراغ داروهای با نسخه برود.
درمان آرتروز با طب سنتی
درمان های جایگزین و مکمل ممکن است به کاهش علائم از جمله التهاب و درد مفاصل کمک کند.
برخی مکمل ها یا گیاهانی که ممکن است موثر باشند عبارتند از:
- روغن ماهی
- چای سبز
- زنجبیل
- گلوکوزامین
سایر گزینه های درمان جایگزین عبارتند از:
- طب سوزنی
- فیزیوتراپی
- ماساژ درمانی
سایر روش های درمانی می توانند شامل حمام با نمک اپسوم تا استفاده از کمپرس های گرم یا سرد باشد.
قبل از استفاده از هرگونه مکمل یا داروی گیاهی باید با پزشک خود مشورت کنید تا از عدم تداخل داروها و سالم و موثر بودن روش ها اطمینان حاصل کنید.
معجون های ویژه برای درمان آرتروز
اگر درد های آرتروزی شما را کلافه کرده است و علائم آرتروز در شما وجود دارد و ادامه زندگی با شرایط عادی را برایتان منحل کرده است، از درمان گیاهی آرتروز طبق روش های ذیل که ما به شرح آن پرداخته ایم، اقدام کنید:
معجون ۱:
برای ساخت این معجون به یک قاشق مرباخوری دارچین، یک قاشق مربا خوری زنجبیل، یک قاشق سوپ خوری عسل و یک لیوان شیر کم چرب نیاز دارید.
شیر و زنجبیل و دارچین را با هم بجوشانید و دو دقیقه به آن زمان دهید تا سرد شود و بعد با عسل مخلوط کنید و روزانه تا یک ماه، نیم ساعت قبل از صرف صبحانه از آن بنوشید و در ماه دوم هفته ای سه بار این کار را انجام دهید و اگر نمی توانید شیر بخورید از آب جوش یا چای سبز استفاده کنید.
معجون ۲:
برای تهیه این معجون گیاهی به یک قاشق چای خوری پودر زردچوبه، دو قاشق چای خوری گیاه گزنه، یک قاشق چای خوری رازیانه، یک قاشق چای خوری پوست تخم مرغ، سه فنجان آب جوش، یک قاشق سوپ خوری عسل نیاز است.
پودر زردچوبه را به همراه گزنه و رازیانه و پوست تخم مرغ در آب جوش بریزید و به مدت ده دقیقه بگذارید دم بکشد و هنگامی که می خواهید میل کنید عسل را به آن بیفزایید.
توجه داشته باشید که این مقدار معجون برای مصرف سه بار در روز یعنی صبح و ظهر و عصر می باشد و به مدت یک هفته از آن بخورید تا معجزه اش را ببینید.
معجون ۳:
در درست کردن این معجون برای درمان گیاهی آرتروز به دو قاشق چای خوری پودر سنجد که شامل گوشته، پوسته و هسته آن می باشد، یک قاشق چای خوری پودر سویای بو داده، یک قاشق چای خوری عسل و یک لیوان شیر کم چرب نیاز دارید.
تمام مواد را با هم ترکیب کنید و در شیر بریزید و هر روز صبح نیم ساعت قبل از اینکه صبحانه بخورید، از این معجون بنوشید.
معجون ۴:
برای درست کردن این معجون، به ۵۰ گرم سنجد کامل آسیاب شده، ۵۰ گرم هسته تمر هندی آسیاب شده و ۱۰۰ گرم عسل نیاز داریم.
در طرز تهیه این درمان گیاهی آرتروز ذکر شده است که تمام مواد لازم را با هم به خوبی مخلوط کنید و هر روز دو قاشق چای خوری تا دو هفته از آن بخورید و نتیجه اش را ببینید.
معجون ۵:
در این معجون به یک قاشق سوپ خوری پودر دارچین، دو قاشق سوپ خوری روغن زیتون بو دار، یک قاشق عسل و یک قاشق سوپ خوری پودر زردچوبه نیازمندیم.
تمام مواد اولیه را با هم ترکیب کنید تا به حالت خمیر شکل رقیق در بیاید و بعد بر روی ناحیه ای که در می کند بمالید و رویش را با یک باند ببندید.
خواهید دید که بعد از سپری شدن نیم ساعت درد کاملا از بین می رود.
از این ضماد دو بار در هفته به مدت کلا شش ساعت روی موضع درد خود بمالید تا اثرات مثبت آن را بر روی دردهای تازه و کهنه ببینید.
معجون ۶:
یک قاشق مرباخوری پودر زنجبیل، یک قاشق مربا خوری پودر زرد چوبه و یک قاشق مرباخوری عسل در این معجون لازم است.
برای تهیه آن زنجبیل و زردچوبه را در آب جوش بریزید و به مدت پنج دقیقه دم کنید و بعد از اینکه کمی خنک شد در آن عسل بریزید و روزی یک بار یک روز در میان از این دمنوش گیاهی برای درمان آرتروز خود استفاده کنید.
علائمی که از آسیب مفاصل فوق الذکر ایجاد می شوند عبارتند از:
- خشکی مفاصل
- درد در صبح
- کیست
- ورم
- قرمزی
- ضعف
- مشکل در حرکت انگشتان
- افزایش درد هنگام کارکردن زیاد با دست
- احساس انقباض یا سوزش در دست
- گرفتگی، تورم یا بزرگ شدن مفصل
- احساس ساییدگی بین مفاصل
- کاهش محدوده حرکتی
- ایجاد صدا هنگام حرکت انگشتان دست
- مشکل برداشتن و یا نگه داشتن اشیاء
زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به آرتروز دست قرار داشته و معمولا در سنین پایینتر به آن دچار می شوند.
آرتروز دست می تواند تاثیر زیادی در توانایی شما برای انجام وظایف روزمره داشته باشد.
اگرچه روش های درمانی زیادی از جمله تغییر در شیوه زندگی و عمل جراحی برای بهبود آن وجود دارد.
علت آرتروز دست:
در دست مفاصل متعددی وجود دارند که یک یک آن ها با علت های توضیح داده شده در بالا می توانند مبتلا به آرتروز و ساییدگی گردند.
اما از این میان سه ناحیه زیر با احتمال به مراتب بیشتری مستعد ابتلا می باشند:
۱- مفاصل بین بند انتهایی و میانی انگشتان
۲- مفاصل بین بند میانی و ابتدایی انگشتان
۳- مفصلی که در قاعده استخوان اول کف دست قرار داشته و در حقیقت شصت را به مچ دست متصل می نماید.
درمان آرتروز دست
در مراحل اولیه درمان غیرجراحی برای کاهش درد و افزایش عملکرد آن مورد استفاده قرار می گیرد.
طبیعتاً در این مرحله باید الگوی زندگی را تغییر داده و از مجموع فعالیت هایی که به مفصل فشار می آورد پرهیز کرد.
حرکاتی که با افزایش درد در مفصل مبتلا همراه می باشند طبیعتاً به آن مفصل صدمه می زند و باید از آنها پرهیز نمود.
بی حرکت کردن مفصل مبتلا برای مدتی می تواند از التهاب به وجود آمده در آن مفصل کاسته و به کاهش درد کمک نماید.
برای مفاصل انگشتان می توان از آتل انگشتی برای استفاده در شب و برای استخوان اول کف دست می توان از مچ شصت بندهایی که برای همین منظور ساخته شده است استفاده نمود.
استفاده دوره ای از داروهای ضد التهاب غیر کورتونی در زمان افزایش درد به بهبود آن کمک می کند.
گرمادرمانی به طرق مختلف در کنار سایر درمان ها می تواند با کمک به کاهش التهاب مکمل درمان های دیگر باشد.
فیزیوتراپی نیز گاهی به صورت موقت به کنترل عارضه کمک می نماید.
تزریق موضعی کورتون گرچه باعث بهبود و درمان ساییدگی مفصل نمی شود ولی با اثر ضد التهابی مؤثری که دارد و برای مدتی به بهبود درد کمک می کند.
داروهای مناسب
داروهایی با عنوان غضروف ساز وجود دارند که برای بهبود عوارض ناشی از آرتروز و ساییدگی تجویز می شوند.
این داروها از مواد تشکیل دهنده غضروف با نام گلوکزآمین و کندرویتین تشکیل شده اند و توسط برخی از پزشکان تجویز می گردند.
در مورد میزان و نحوه تأثیر این داروها اختلاف نظر وجود داشته و رسیدن به اطمینان در مورد تأثیر بخشی این داروها در درمان آرتروز نیاز به بررسی و مطالعات بیشتری آینده دارد.
جراحی
در مواردی که درد و محدودیت ناشی از آرتروز شدید بوده و با درمان های نگهدارنده و غیرجراحی نتیجه مطلوب حاصل نشود، از درمان به روش های جراحی استفاده می شود.
روش های جراحی متعددی برای درمان آرتروز مفاصل دست وجود دارد که پزشک معالج با در نظر گرفتن مسائل مختلف از جمله شدت عارضه، مفصل مبتلا، سن فرد و توقعات و انتظارات او از درمان یکی از این روش های درمانی را برمی گزیند.
یکی از روش های جراحی خشک کردن مفصل مبتلا می باشد. در این روش درد بیمار بهبود پیدا می کند ولی توانایی مفصل برای خم و راست شدن از بین می رود.
این نوع جراحی بیشتر برای مفاصل انتهایی انگشتان مورد استفاده قرار می گیرد.
در نواحی دیگر در صورت نیاز به عمل جراحی، مفصل مبتلا تحت بازسازی قرار می گیرد به این صورت که سطوح مفصلی مبتلا برداشته شده و در محل آن یا از بافت نرم پیرامونی مانند قسمتی از تاندون مجاور و یا از پروتزهایی که برای این منظور ساخته شده و در دسترس می باشد استفاده می شود.
در این روش جراحی گرچه توانایی حرکت در مفصل حفظ می شود ولی قدرت و توان آن کاهش پیدا می کند.
در مواردی که برجستگی های استخوانی در اثر آرتروز مفصل با فشار روی بافت ها و لیگامان های اطراف باعث ایجاد درد و محدودیت شده باشد، می توان ضمن عمل جراحی اقدام به تراشیدن این زواید استخوانی نمود.